Vladyslav Popovytsj

Datum van ontvoering: 02 maart 2022

Plaats van ontvoering: Bucha, regio Kiev

Op 2 maart 2022 verliet de toen 29-jarige Vladyslav Popovytsj de stad Bucha, in de regio Kyiv, in de richting van het naburige dorp Myrotske. De vrouw van zijn vader zat bij hem in de auto. Samen droegen ze boodschappen voor de grootmoeder van Vladyslav. Op het moment van de reis wisten noch Vladyslav noch zijn stiefmoeder dat het dorp al bezet was en dat burgerhuizen bezet waren door het Russische leger, inclusief sluipschutters die auto’s neergeschoten. Op de dijk die twee delen van het dorp met elkaar verbindt, schoot een van de sluipschutters op de auto van Popovytsj. Als gevolg van de beschietingen raakte Vladyslav gewond aan het been en de vrouw raakte gewond aan de kaak. De stiefmoeder vertelt dat zij en Vlad uit de auto zijn gerend, maar elkaar zijn kwijtgeraakt omdat ze in verschillende richtingen renden.

Vladyslavs moeder, Tetyana Popovytsj, slaagde erin de gebeurtenissen van de volgende twee dagen te reconstrueren. Buurtbewoners vertelden haar dat ze Vladyslav vies en bebloed zagen. Ze hielpen hem met wassen, verbonden zijn been en gaven hem krukken. Op 5 maart ging de jongen op zoek naar een evacuatievoertuig, dat werd gebruikt om burgers van de bezetting naar het door Oekraïne gecontroleerde gebied te vervoeren. Daarna hoorde niemand iets over hem.

Oekraïense soldaten die als gevolg van de uitwisseling uit russische gevangenschap terugkeerden, zeiden dat ze in het voorjaar van 2022 de voor- en achternaam van Vladyslav Popovytsj in Rusland hoorden in het voorlopige detentiecentrum van de stad Koersk. Vervolgens ontving Tetyana een korte brief van Vladyslav, die werd uitgezonden op ICRC-kanalen. Er stonden maar een paar woorden in: Ik leef, ze voeden mij. Er is geen informatie meer over hem.

Oleksiy Galevytsj

Datum van de vermissing: 2 april 2022

Plaats van de vermissing: regio Donetsk

Vóór de grootschalige invasie van Rusland woonde Oleksiy Galevytsj met zijn vrouw en zoon in de regio Donetsk. De 36-jarige man werkte als vrachtbewaker op het spoor.

Rusland bezette zijn thuisdorp op 26 februari 2022 – twee dagen nadat het een grootschalige oorlog was begonnen. Oleksiy en zijn gezin wilden het bezette gebied onmiddellijk verlaten, maar omdat ze geen informatie hadden over veilige evacuatieroutes durfden ze er niet heen.

De man had van 2019 tot 2020 dienstplichtige militaire dienst. Daarna had hij niets meer met het leger te maken. Op 2 april 2022 begonnen de Russen mensen te ontvoeren die ooit in het Oekraïense leger hadden gediend. Ze kwamen ook naar Oleksiy. De man werd naar een plaatselijke school gebracht, ondervraagd, waarna zijn handen met tape werden omwikkeld, een zak op zijn hoofd werd gezet en naar Novoazovsk werd gebracht, een andere bezette stad in de regio Donetsk. Volgens de zus van Oleksiy Galyna werden destijds in het dorp vijftig burgers ontvoerd.

Ongeveer een maand lang wist de familie niets van het lot van Oleksiy. Uiteindelijk kwamen ze er via de familieleden van andere gevangenen achter dat Galevytsj zich mogelijk in gevangenis nr. 120 in Olenivka bij Donetsk bevond. De ouders van de gevangene, die ook in de bezetting bleven, gingen naar Olenivka en overhandigden hun zoon de voedsel- en hygiëneproducten. Maar een week later kregen ze te horen dat Oleksiy was weggevoerd. Zoals we later vernamen, — in het voorlopige detentiecentrum van Donetsk.

Binnen een paar maanden werd Galevytsj overgebracht naar de Kalinin-gevangenis in de stad Horlivka in de regio Donetsk. Terwijl de man in gevangenschap zat, ontvingen zijn ouders verschillende brieven van hem. Ze hoorden dat de burgergijzelaars, inclusief hun zoon, afzonderlijk van de Oekraïense soldaten in Horlivka werden vastgehouden. Elke ochtend zingen de gevangenen het volkslied van Rusland. In de gevangenis is een erg slechte situatie met drinkwater, dat uit de vijver wordt gehaald, hierdoor hebben de gevangenen spijsverteringsproblemen en ziektes.

Oleksandr Yarovyi

Datum van ontvoering: 2 maart 2022

Plaats van ontvoering: dorp Kozarovytsji, regio Kyiv

Kolommen van Russische troepen trokken in de ochtend van 26 februari Kozarovytsji, het district Vyshgorod, binnen. Toen de oorlog uitbrak, was plaatselijke bewoonster Nadia Yarova in haar huis met haar man Mykola. Haar kleinzoon Oleksandr woonde in de buurt en werkte in een bouwwinkel in Dymer, vlakbij de Kozarovytsji.

“Hij moest de goederen uit de winkel halen, dat heeft de eigenaar van de winkel besloten. Die dag, 2 maart, zou hij moeten werken, maar ’s avonds nam hij mijn oproep niet op en in de ochtend van 3 maart was er geen contact met hem. En in de middag de buurvrouw zei dat zijn bedrijfswagen ergens in het dorp geparkeerd staat. Ik ging. De wagen staat, de wielen zijn doorgesneden. En in Sasha’s huis is het een puinhoop, het lijkt erop dat er een huiszoeking is gedaan, maar er was niemand”, zegt mevrouw Nadiya, de grootmoeder van de ontvoerde Oleksandr Yarovyi.

Buren vertellen dat de Russen kwamen, de mannen op hun knieën legden en hen met opgeheven handen door de tuin leidden. Oleksandr was een van de arrestanten.

‘Ik wist lange tijd niet waar hij was.Midden maart kreeg ik te horen dat een inwoner uit gevangenschap terugkeerde en meldde dat Sasja werd vastgehouden in Dymer, in de regio Kyiv,’ zegt de grootmoeder van Yarovyi. Volgens haar bevond de kleinzoon zich op 27 maart 2022 al in het voorlopige hechteniscentrum van Bryansk (Rusland), waar een andere gijzelaar over hem hoorde.

In augustus 2022 ontving Nadia Yarova een brief gedateerd 14 april van haar kleinzoon. Er stonden twee woorden in: ‘Levend. Gezond”. Het Internationale Comité van het Rode Kruis slaagde erin de brieven van het Russische voorlopige hechteniscentrum te bezorgen.

Oleksandr Babytsj

Datum van ontvoering: 28 maart 2022

Plaats van ontvoering: Gola Prystan, regio Cherson

Oleksandr Babytsj is de burgemeester van Gola Prystan. De Russen ontvoerden hem op de ochtend van 28 maart 2022. Een week eerder stuurde hij zijn vrouw en twee dochters weg uit de Russische bezetting, maar zelf weigerde botweg zijn gemeenschap te verlaten. Vanaf het begin van de grote oorlog organiseerde Babytsj, onder de omstandigheden van de bezetting, de levering van producten uit naburige dorpen en steden, leverde humanitaire hulp en ’s avonds patrouilleerde hij samen met de zorgzame inwoners van Gola Prystan door de straten tegen plunderaars. In de stad werden verschillende keren pro-Oekraïense protesten gehouden, waaraan Babych actief deelnam. Gedurende iets meer dan een maand dat hij in de bezetting leefde, ontving de burgemeester verschillende bedreigingen aan zijn adres. De Russen stelden hem een ​​ultimatum en moedigden hem aan om mee te werken. Uiteindelijk werd de man naar het gemeentehuis gebracht, waar hij achter gesloten deuren kort sprak met een vertegenwoordiger van de FSB (Russische veiligheidsdienst), waarna Babytsj in een minibusje werd gezet en afgevoerd.

Viktor Marunyak, het hoofd van het dorp Stara Zbur’ivka, die in 2022 eveneens door de Russen werd ontvoerd, vertelt over de mogelijke redenen voor de ontvoering: “Babytsj heeft een patriottische positie. Ik ken hem al heel lang, hij was altijd actief in Gola Prystan, hij was gemeenteraadslid van Gola Prystan voor verschillende bijeenroepingen. Hij nam deel aan de Oranjerevolutie in 2004 en aan de ontmanteling van het lokaal Lenin-monument. Na 2014 hielp hij het Oekraïense leger. Elk jaar werd er geld uit de stadsbegroting toegewezen om het leger te ondersteunen, voor 2022 was een half miljoen gepland.”

Al meer dan twee jaar wordt de burgemeester van Gola Prystan vastgehouden in het voorlopige detentiecentrum Simferopol 2 op de bezette Krim. De Russen bevestigen officieel zijn detentie niet, dienen geen aanklacht in en stellen geen advocaat ter beschikking.

Sergij Khrypun

Datum van ontvoering: 24 maart 2022

Plaats van ontvoering: dorp Nove, regio Zaporizja

Sergiy Khrypun is een inwoner van de stad Orihiv, in de regio Zaporizja. Voor de grootschalige oorlog werkte de man als bewaker bij een landbouwbedrijf in het dorp Nove, een half uur rijden van zijn huis. Op 22 februari 2022 ging Serhiy daarheen voor een 7-daagse werkdienst, maar binnen twee dagen was het dorp bezet. Russische troepen drongen het landbouwbedrijf binnen waar Khrypun werkte en richtten daar een hoofdkwartier, een veldkeuken en een ziekenhuis op. Bovendien waren beschadigde Russische militaire voertuigen in dit landbouwbedrijf verborgen.

Sergiy wilde vertrekken naar het door Oekraïne gecontroleerde gebied, maar hij had geen documenten. De Russen lieten hem niet door zonder paspoort. Dus Khrypun bleef samen met twee collega’s bij de onderneming.

De man had contact met zijn familieleden en belde hen. Op 24 maart ontving dochter Yulia nieuws van haar vader. Hij meldde dat de Russische soldaten waren vertrokken maar binnen een paar uur belde hij opnieuw. Hij zei dat twee Russische KamAZ-voertuigen naar zijn werkplek waren gekomen en veronderstelde dat het Russische leger voorraden en uitrusting wilde meenemen.

Daarna verdween het contact met Serhii Khrypun. Twee dagen lang probeerde zijn familie erachter te komen wat er met hem was gebeurd. Uiteindelijk meldde het management van de onderneming dat Khrypun en twee andere arbeiders door de bezetters waren gevangengenomen. Bewakingscamera’s hebben geregistreerd hoe het Russische leger het grondgebied van het bedrijf doorzocht, drie mannen met hun gezicht naar beneden op de grond zette, ze vervolgens in auto’s stopte en hen in een onbekende richting bracht. Yulia weet zowat wat er daarna gebeurde – uit de verhalen van andere Oekraïense gevangenen die erin slaagden naar huis terug te keren. Volgens hen hielden de Russen de gevangenen eerst in Tokmak en vervolgens in Melitopol. Volgens de vrijgelaten gevangenen waren er verschrikkelijke omstandigheden, gevangenen werden geslagen en uitgehongerd. Vervolgens werden ze naar de gevangenis-kolonie in Olenivka, in de regio Donetsk, vervoerd en van daaruit naar Koersk, Rusland.

Zoals Yulia ontdekte, werd haar vader gemarteld en waren de ribben van zijn man gebroken. Hij kreeg geen medische hulp.

Oleksandr Strogan

Datum van de vermissing: 11 augustus 2022

Plaats van de vermissing: Cherson

Oleksandr Strogan, een 49-jarige vrachtwagenchauffeur uit Chornobayivka, regio Cherson, werd meer dan een jaar geleden, in augustus 2022, ontvoerd. Ten tijde van het begin van de grootschalige invasie was de man op reis naar het buitenland. Toen hij hoorde dat Russische troepen Oekraïne waren binnengevallen, keerde hij terug naar huis. Het bezette Chornobayivka was een cruciale nederzetting voor het Russische leger, omdat daar het vliegveld lag. Vijandelijke posities in de buurt van Chornobayivka werden vaak en nauwkeurig beschoten door de strijdkrachten van Oekraïne. Daarom zochten de bezetters naar artilleriewaarnemers onder de lokale bewoners, voerden huiszoekingen uit en hielden burgers vast.

Op 10 augustus kwam het Russische leger naar het huis van de Strogans en ontvoerde Olga, de vrouw van Oleksandr Strogan. Zij werd naar een detentiecentrum in Cherson gebracht. Toen Oleksandr erachter kwam waar Olga werd vastgehouden, ging hij haar halen, maar hij werd ook vastgehouden. Olga werd snel vrijgelaten. Sindsdien is de vrouw op zoek naar haar man. Het is bekend dat het Russische leger, voordat het zich in oktober 2022 terugtrok van de rechteroever van de Cherson-regio, enkele burgers meenam. Oleksandr Strogan was een van hen. Zijn familieleden weten niet waar hij nu wordt vastgehouden. De man lijdt aan epilepsie; hij heeft voortdurend toezicht van een arts nodig.

Volodymyr Androsovitsj

Datum van de vermissing: 12 april 2022

Plaats van de vermissing: stad Marioepol, regio Donetsk

Volodymyr Androsovitsj uit het dorp Ulyanivka, regio Mykolaiv, was al 62 jaar geworden in Russische gevangenschap. De man werkte als schoolbuschauffeur. Aan het begin van de grootschalige invasie kreeg hij een telefoontje van de schooldirecteur die vroeg hem de vluchtelingen uit de stad Bashtanka te halen. Toen Volodymyr arriveerde, kreeg hij een nieuwe taak: gemobiliseerde strijders naar Marioepol brengen, waar al hevige gevechten plaatsvonden.

Nadat de man Marioepol was binnengekomen, sloten de Russen de stad af. Hij kon niet ontsnappen aan de omsingeling. Samen met andere chauffeurs wachtte hij op de humanitaire corridor. Volgens zijn dochter Ludmila wilde haar vader niet alleen zichzelf redden, maar ook de burgers helpen die in Marioepol waren achtergebleven onder Russisch vuur.

De chauffeurs vonden onderdak in de Hoogovens en Staalfabriek “MMK Iljitsja”, die ook onder vuur werd genomen door de Russen. Volodymyr probeerde altijd contact te houden met zijn familie. Dochter Lyudmyla zegt dat haar vader op 4 april 2022 voor de laatste keer belde. De familie hoorde via propagandakanalen dat Volodymyr Androsovitsj gevangen was genomen. Half april werd er een interview uitgezonden op de Russische televisie: Androsovitsj en verschillende chauffeurs vertelden hoe ze in Mariupol terecht waren gekomen. Lyudmyla zag andere propagandavideo’s met haar vader. “In de laatste film, waar hij werd gefilmd, is het erg pijnlijk om naar hem te kijken; hij is veel afgevallen. Vóór deze gebeurtenissen woog mijn vader 90 kilogram,” zegt de dochter.

Tijdens zijn gevangenschap ontving het gezin geen enkel telefoontje of brief van Volodymyr. Ze weten alleen dat hij in het voorjaar van 2022 in Olenivka in de regio Donetsk was. In mei van datzelfde jaar werd hij naar een onbekende bestemming overgebracht.

Andriy Garasymenko

Datum van de vermissing: 25 maart 2022

Plaats van de vermissing: dorp Novoukrainske, regio Tsjernihiv

Vóór de grootschalige invasie van Rusland woonden Andriy Garasymenko en zijn vrouw Natalya in het dorp Novoukrainske in de oblast Tsjernihiv, een regio in het noorden van Oekraïne, grenzend aan Rusland. Het echtpaar kreeg twee dochters. Andriy werkte als voorman bij het gasvoorzieningsbedrijf, runde een huishouden en had vee.

Op 24 februari reed een colonne Russische tanks door Novoukrainske; de gevechten om Tsjernihiv begonnen en granaten explodeerden voortdurend in de buurt. In maart zat het gezin bijna de hele tijd in de kelder, schuilend voor beschietingen.

Op 25 maart braken mensen in uniform, gewapend met aanvalsgeweren, binnen in de woning van de Garasymenko’s. Vrouw Natalia herinnert zich dat er zoveel Russische soldaten waren, het leek alsof ze een bekende terrorist kwamen arresteren. Ze zag mensen in een specifiek uniform; bijna allemaal hadden ze bivakmutsen op hun gezicht.

“Waarschijnlijk was het de militaire politie of de FSB, de Federale Veiligheidsdienst van de Russische Federatie,” meent Natalia. Het gezin werd ongeveer een uur ondervraagd. Tegelijkertijd doorzochten de Russen het huis: ze namen documenten, mobiele telefoons, een tablet, een systeemeenheid van een computer, flashdrives, zaklampen en een wifi-router mee.

Na de zoektocht kwamen ze bij elkaar en vertrokken weer. Ze namen Garasymenko mee in een gepantserde personeelsdrager. Natalia besloot dat Andriy naar het dorp Vyshneve bij Novoukrainske werd gebracht. Ze ging er twee keer heen om meer te weten te komen over het lot van haar man. Tijdens de tweede reis op 28 maart vertelde een Russische soldaat haar dat de gevangenen naar een onbekende bestemming waren gebracht. Bijna twee maanden lang was er geen nieuws over het lot van de ontvoerden. De familie wist niet of hij nog leefde. Natalia kreeg foto’s te zien van burgers die door de Russen waren gemarteld en in Vyshneve waren gevonden. Haar man behoorde niet tot de doden. Uiteindelijk werd hij in Rusland gevonden. De getuige, die na de uitwisseling naar huis terugkeerde, zei dat hij Garasymenko in het Koersk detentiecentrum, Rusland, had gezien. “Hij vertelde niet alles, maar ik begreep dat Andriy zwaar geslagen was. Hij vroeg om het nieuws over te brengen dat hij nog leeft. Het was op 22 mei 2022″, herinnert Natalia zich.”

Eind december 2022 kregen de nabestaanden het volgende nieuws. Een Oekraïner die na de uitwisseling terugkeerde, zei dat hij Garasymenko had gezien in de Tula Correctionele Kolonie nr. 1 in de stad Donskoy. In de zomer van 2023 kwam er nieuwe informatie van familieleden van andere gevangenen: Andriy werd overgebracht naar de Polyana-kolonie in de Republiek Mordovië van de Russische Federatie. Garasymenko heeft problemen met zijn nieren; eind februari 2022 stond er een geplande operatie gepland om stenen te verwijderen. Vanwege het begin van de grootschalige invasie kon hij het ziekenhuis in Tsjernihiv niet bereiken. De familie weet niet of hij enige behandeling krijgt in de Russische gevangenis.

Ivan Honchar

Datum van de vermissing: 9 april 2022

Plaats van de vermissing: grens met Rusland nabij de stad Novoazovsk, regio Donetsk

Toen de Russische invasie begon, woonde Ivan Gonchar in Marioepol, een stad aan de kust van de Zee van Azov. De man had daar een succesvol bedrijf: hij was eigenaar van een merkkleding- en schoenenwinkel.

Vanaf de eerste dagen van de grootschalige oorlog begon Rusland Marioepol te beschieten. Ivan verstopte zich samen met zijn vriendin en moeder in een privéhuis. Al snel werd dat huis geraakt door een Russische raket, maar Ivan en zijn gezin overleefden op miraculeuze wijze. Ze verhuisden naar een grote schuilkelder in de buurt van het Azovstal-stadion, waar ongeveer 150 stadsgenoten schuilden. Op 5 april 2022 overleefde de schuilkelder echter ook niet: er brak brand uit nadat deze werd geraakt, de kamer vulde zich met rook. Burgers werden midden in de nacht gedwongen naar buiten te gaan, terwijl de Russische bezetters de stad bleven bestoken.

Ivan en zijn familie zochten naar een schuilplaats aan de kust. Het Russische leger stuurde hen uiteindelijk naar de grens van de Russische Federatie. Volgens Ivans broer, Ilya, begonnen Tsjetsjeense soldaten van het Russische leger Ivan lastig te vallen en beschuldigden hem ervan tot het Oekraïense leger te behoren. “Ivan liet zijn baard staan en kreeg een sportieve uitstraling, hoewel hij nooit in het leger heeft gediend”, vertelt Ilya.

Op 9 april besloten Ivan, zijn moeder en zijn vriendin de Russische grens over te steken, in de hoop Oekraïne via Rusland, Georgië en Europa te bereiken. Maar Ivan verdween bij de grens. Los van andere familieleden werd hij naar een van de kamers geroepen. Dat was de laatste keer dat de familie hem zag.

Maandenlang was er geen nieuws over hem. Pas in het najaar van 2022 bevestigde het Ministerie van Defensie van de Russische Federatie dat Ivan Honchar werd vastgehouden omdat hij zich verzette tegen de zogenaamde speciale militaire operatie. In februari 2023 meldde een vrijgelaten gevangene dat Ivan werd vastgehouden in Taganrog, Rusland, en later werd overgebracht naar de stad Kamensk-Shakhtynskyi. Volgens deze voormalige gevangene, met wie Ilya sprak, wordt daar psychologisch en fysiek geweld tegen gevangenen gebruikt. In het bijzonder in Kamensk-Shakhtynsk worden honden op hen afgestuurd, worden stenen naar hen gegooid en worden ze geëlektrocuteerd met een elektroschokwapen.

Iryna Horobtsova

Datum van de vermissing: 13 mei 2022

Plaats van de vermissing: Cherson stad

Iryna Horobtsova, een inwoner van Cherson, werd op haar verjaardag, 13 mei 2022, ontvoerd. Ze was toen 37 jaar oud. Zes gemaskerde Russische soldaten drongen haar appartement binnen en begonnen een huiszoeking. Iryna’s ouders waren erg bang. Haar moeder huilde, terwijl de bezetters de vrouw opsloegen in de keuken. Nadat ze het huis doorzocht hadden, vertrokken de Russen en namen Iryna mee.

Voor de bezetting leidde Horobtsova een succesvol leven in Cherson: ze werkte in een IT-bedrijf en studeerde om psycholoog te worden. De vrouw hield van reizen, zwemmen en mensen helpen. Toen de Russen de stad bezetten, vervoerde Iryna dokters die in de buitenwijken woonden naar hun werk en zamelde geld in voor het plaatselijke bloedtransfusiecentrum. Ze ging ook naar betogingen tegen de bezetting en schroomde niet om een pro-Oekraïens standpunt te uiten.

Horobtsova werd ontvoerd uit het appartement van haar ouders, waarvan de ramen uitkeken op de Chornobayivka luchthaven. Het was op deze luchthaven dat de Russen hun uitrusting en personeel stationeerden, en de Oekraïense troepen slaagden er meerdere keren in hen met succes aan te vallen. Na weer een succesvolle treffer begon het Russische leger de lokale bevolking te ontvoeren, omdat ze vermoedden dat ze het vuur aanpasten. Een van de slachtoffers was Iryna Horobtsova.

De volgende dag na de ontvoering gingen haar ouders naar het voorlopige hechteniscentrum van Cherson om hun dochter schone kleren te geven. Maar de bezetters weigerden hun spullen en voedsel over te dragen. Ouders probeerden dagelijks een ontmoeting met Iryna te regelen, maar tevergeefs. Na enige tijd meldde het voorlopige hechteniscentrum dat Horobtsova niet meer aanwezig was. De vrouw was naar de tijdelijk bezette Krim gebracht. Haar ouders gingen haar zoeken in het voorlopige hechteniscentrum van Simferopol, maar niemand wilde daar met hen praten. Familieleden huurden een advocaat in op de Krim. Toen ontdekte hij dat Iryna inderdaad naar het voorlopige hechteniscentrum van Simferopol was gebracht, waar haar vingerafdrukken werden genomen. Momenteel wordt ze naar verluidt vastgehouden in Sebastopol.