Ihor Palamarchuk

Datum van de vermissing: 16 augustus 2022

Plaats van de vermissing: dorp Bilozerka, regio Cherson

Ihor Palamarchuk is een ondernemer uit het dorp Bilozerka in de regio Cherson. Na de bezetting besloot hij zijn vrouw te evacueren terwijl hij thuis bleef. In juni 2022 werd de man voor het eerst aangehouden. “Het Russische leger heeft een martelkamer opgezet in de gebouwen van het plaatselijke Openbaar Ministerie-kantoor waar Igor naartoe werd gebracht. Daar werd de man geslagen en vier keer naar het veld gebracht waar een executie door een nekschot werd gesimuleerd. Op het moment van zijn detentie was hij 52 jaar oud en zag er voor zijn leeftijd uit. Maar toen hij tien dagen later werd vrijgelaten, leek hij op een oude grootvader,” zegt Ljoebov, de vrouw van Ihor.

Palamarchuk vertelde haar dat burgers werden gemarteld met elektrische stroom, en hij hoorde voortdurend geschreeuw in de kamer. Ze hadden nauwelijks voeding: in plaats van voedsel werd brood op de grond gegooid. Palamarchuk werd op 16 augustus 2022 voor de tweede keer ontvoerd. Zijn lot was lange tijd onbekend. Nadat het dorp in het najaar van 2022 werd bevrijd, probeerden zijn familieleden te achterhalen waar hij naartoe was verdwenen, maar niemand wist iets. Op een dag zag Ljoebov Palamarchuk in een uitgeputte man die op Ihor leek in een Russisch nieuwsbericht over gevangengenomen Oekraïners. MIHR trof een krijgsgevangene aan die was vrijgelaten als gevolg van een uitwisseling, die bevestigde dat hij Ihor Palamarchuk had gezien in een van de voorlopige hechteniscentra op het grondgebied van de Russische Federatie. Daar worden krijgsgevangenen en Oekraïense burgers vastgehouden. De detentieomstandigheden zijn verschrikkelijk: gevangenen worden vaak geslagen en krijgen geen medische zorg. De familie van Ihor Palamarchuk heeft geen officiële bevestiging ontvangen over waarom en waar Rusland hem een jaar vasthoudt.

Volodymyr Mykolaenko

Datum van de ontvoering: 18 april 2022

Plaats van de ontvoering: Cherson

Van 2014 tot 2020 was Volodymyr Mykolaenko burgemeester van de stad Cherson, een regionaal centrum in het zuiden van Oekraïne. Sinds het begin van de bezetting heeft de 62-jarige Mykolaenko zijn geboortestad niet verlaten. De Russen probeerden de man herhaaldelijk tot medewerking te dwingen, maar hij weigerde resoluut. Op 18 april verdween Volodymyr: hij verliet het huis en keerde niet terug.

De voormalige burgemeester van Kherson werd een van de tientallen lokale bewoners die in het voorjaar van 2022 werden ontvoerd. Voor het grootste deel waren deze mensen betrokken bij de verdediging van de stad, of degenen die Oekraïne ondanks de bezetting openlijk steunden. Al snel brachten de Russen een propagandavideo met Mykolaenko uit, maar zelfs in gevangenschap gedroeg de man zich waardig en gaf hij zijn pro-Oekraïense positie niet op.

Begin mei doorzochten de bezetters het appartement van Mykolayenko, evenals het appartement van zijn dochter. Toen zag zijn vrouw Maryna Volodymyr voor de laatste keer. “Twee auto’s met de letters “Z” arriveerden. In de ene zaten soldaten, in de andere zaten mannen in zwarte uniformen. Ik denk dat het agenten van FSB, Federale Veiligheidsdienst van de Russische Federatie waren. Mijn man zat bij hen in de auto. Toen hij naar buiten kwam, zei ik tegen hem: “Vertel me alles.” Hij zegt: “Vertel iedereen dat ik heel veel van jullie hou”, herinnert Marina zich. De huiszoeking zelf veranderde volgens de vrouw in een gewone beroving. De Russen namen alles mee wat ze zagen: routers, parfums, alcohol, paddenstoelen en koffie.

Aanvankelijk werd de voormalige burgemeester vastgehouden in de gebouwen van het politiebureau van Kherson, waar gevangenen op brute wijze werden gemarteld. Later werd de man overgebracht naar de bezette Krim. En na enige tijd – naar het grondgebied van de Russische Federatie.

Volodymyr’s nichtje Hanna zei dat de familie stukje bij beetje informatie verzamelt over de verblijfplaats van Mykolayenko van Oekraïners die uit gevangenschap zijn vrijgelaten. Zij vertelt dat de oom verschillende keren van kolonie naar kolonie werd vervoerd. De omstandigheden van zijn verblijf veranderen dus voortdurend. Volodymyr heeft gezondheidsproblemen: zijn man heeft hoge bloeddruk en rugpijn. Tijdens de huiszoeking afgelopen voorjaar mocht hij een paar medicijnen meenemen. Maar ze zouden voor een lange tijd niet genoeg zijn. Familieleden weten niet of Mykolaenko in de Russische gevangenis medische zorg krijgt.

Gedurende de hele periode van gevangenschap ontving het gezin slechts één keer een brief van Volodymyr – het gebeurde in augustus vorig jaar. Sindsdien is er geen nieuws meer van hem.

Oleksandr & Iryna Levchenko

Datum van de ontvoering: 6 mei 2023

Plaats van de ontvoering: Melitopol

Het 62-jarige echtpaar Iryna en Oleksandr Levchenko werd door de Russen ontvoerd in het voorjaar van 2023. Melitopol, een stad in het zuiden van Oekraïne, was destijds al ruim een ​​jaar bezet na het begin van een grootschalige invasie van de Russische Federatie. Met de komst van de Russen wilde het echtpaar Levchenko hun huis niet verlaten. Ze waren er zeker van dat de bezetters niet geïnteresseerd zijn in gewone gepensioneerden, dus het Russische leger zal hen niet aanraken.

Vroeger werkte Iryna als journalist, maar sinds haar pensionering hield ze zich niet langer bezig met professionele activiteiten. Volgens Iryna Levchenko’s zus Olena verdween het stel op 6 mei: toen stopten ze met communiceren. Bovendien zag een wederzijdse vriend vrouw Iryna die dag op straat, omringd door Russische soldaten.

De zus gaat er dus vanuit dat de bezetters om de een of andere reden het Levchenko-stel niet mochten en dat ze hen midden in de stad hebben gegrepen. Wat er daarna met de echtgenoten gebeurde, is vrijwel onbekend. Volgens Olena kon Oleksandr het briefje afleveren vanuit de gevangenis in Melitopol. Hij schreef dat hij in onmenselijke omstandigheden leeft, op een betonnen vloer slaapt en bijna geen eten heeft. Daarna bracht een kennis eten en kleding voor Alexander, maar de Russen wilden de goederen niet aanvaarden.

Vrienden van het Levchenko-echtpaar probeerden ook meer te weten te komen over hun lot in de bezetting van “wetshandhavingsinstanties”, maar daar meldden ze dat informatie alleen aan familieleden zou worden verstrekt. Maar alle familieleden, in het bijzonder de zus van Olena, verlieten het bezette Melitopol. Momenteel beschikken de familieleden dus over vrij globale informatie over de ontvoerden. Het is bekend dat Oleksandr naar verluidt nog steeds wordt vastgehouden in Melitopol en wordt beschuldigd van “terrorisme”. Het is momenteel niet bekend waar zijn vrouw Irina wordt vastgehouden.

Serhiy Leibak

Datum van de ontvoering: 19 maart 2022

Plaats van de ontvoering: Kinburn-spit, regio Mykolaiv

De 35-jarige Serhiy Leibak werd door de Russen gevangengenomen nadat ze zijn geboorteland Kinburn Spit, een beschermd natuurgebied in het zuiden van Oekraïne, hadden bezet na het begin van een grootschalige invasie. Vóór de grootschalige oorlog woonde Serhiy in het dorp Pokrovske met zijn vrouw Khrystyna en twee kinderen. Hij werkte als inspecteur voor natuurbescherming in het Nationaal Park “Biloberezhya van Svyatoslav”. Op 19 maart 2022, toen Serhiy aan het werk was, kwamen de Russen naar hem toe. De vrouw suggereert dat de bezetters mogelijk geïnteresseerd waren in de pick-up trucks van de natuurinspecteurs, omdat deze auto’s geschikt waren voor het vervoer van militaire vracht.

Na de verdwijning van haar echtgenoot had Khrystyna geen enkele informatie over de vraag of hij nog leefde of waar hij was. Zij en haar kleine kinderen moesten tijdens een storm op zee alleen in een klein bootje vluchten voor de Russische bezetting.

Elke dag bekeek Khrystyna honderden foto’s van gevangenen die ze op internet vond, om er een bekend gezicht tussen te vinden. Pas in september 2022 slaagde de vrouw erin een foto van de ontvoerde echtgenoot te vinden. “Serhiy zag er verschrikkelijk uit, hij had blauwe plekken op zijn gezicht en een gewonde blauwe hand, waarmee hij een bordje met zijn naam erop vasthield”, herinnert Khrystyna zich. Ze vond mensen die Serhiy zagen in het voorlopige hechteniscentrum op de Krim. Later hoorde ik dat Leibak was overgebracht naar het voorlopige hechteniscentrum in Taganrog. En later vertelde de oekraïense soldaat die bij ruil werd vrijgelaten aan Khrystyna dat hij tot 16 februari 2023 samen met haar man in het voorlopige hechteniscentrum van de Russische stad Ryazhsk, in de regio Ryazan, zat. Volgens de soldaat worden daar samen met het leger burgergevangenen vastgehouden. De cellen zijn overvol, de gijzelaars worden slecht gevoed en vaak gemarteld. Bovendien hebben noch advocaten, noch vertegenwoordigers van het Internationale Comité van het Rode Kruis geen toegang tot Oekraïense gevangenen.

Dmytro Chylyuk

Datum van de vermissing: 3 maart 2022

Plaats van de vermissing: dorp Kozarovychy, regio Kiev

De journalist van een van de grootste Oekraïense persbureaus, UNIAN, Dmytro Chylyuk, werd in maart vorig jaar door het Russische leger ontvoerd nabij zijn huis in het dorp Kozarovychi bij Kiev.

Na het begin van de grootschalige invasie kon Dmytro niet naar een veiliger plek vertrekken, omdat hij voor zijn bejaarde ouders zorgde. Op 1 maart 2022 was het dorp bezet en werd het simpelweg onmogelijk om de nederzetting te verlaten.

Vrijwel onmiddellijk doorzochten de Russen het huis van de journalist, en toen vloog een granaat zijn appartement binnen, waardoor het huis gedeeltelijk werd verwoest. Daarom trok het gezin bij de buren in. Op 3 maart besloten Dmytro en zijn vader nog eens naar hun huis te kijken om de schade op te nemen. Ze kwamen er echter niet: Russische soldaten kwamen hen midden op straat tegen.

Dmytro’s vader, Vasyl Chylyuk, herinnert zich deze gebeurtenissen als volgt: “Ze begonnen te schreeuwen:” Handen omhoog! Liggen!” Ze zetten ons op de grond, fouilleerden ons, trokken onze laarzen uit, schoten Dima zelfs onder het oor, en toen pakten ze ons op, zetten onze jassen op ons hoofd en leidden ons weg.”

Beide mannen werden vastgehouden in de regio Kiev en werden verschillende keren van plaats naar plaats vervoerd. Uiteindelijk werd Vasyl Chylyuk op 11 maart vrijgelaten en werd Dmytro naar Rusland gebracht. Zoals de journalisten van de internationale organisatie “Reporters without Borders” tijdens het onderzoek ontdekten, werd de journalist eerst vastgehouden in het voorlopige hechteniscentrum nr. 2 in de stad Novozybkov, in de regio Brjansk.

Volgens de getuigenis van een voormalige gevangene die door de Reporters werd geïnterviewd, ondervroegen speciale agenten van het voorlopige hechtenis centrum de journalist regelmatig over zijn activiteiten, waarbij ze hem beschuldigden van ‘Oekraïense propaganda en werk tegen Rusland’. Ook Dmytro Chylyuk werd meerdere malen verslagen.

Eind februari 2023 vertelde een bron in dit voorlopige detentiecentrum, die toegang heeft tot alle cellen van het oude gebouw, aan Reporters dat Chylyuk sinds begin 2023 niet meer in dit deel van de gevangenis had gezeten. Het is momenteel niet bekend of de journalist is overgebracht naar een ander gebouw van het voorlopige hechteniscentrum of uit de inrichting is gehaald.

Na de arrestatie van Dmytro ontvingen de ouders het enige nieuws van hem: een brief gedateerd 14 april 2022, waarin de zoon schreef dat hij nog levend en gezond was. Deze paar woorden, geschreven in het voorjaar, bereikten de ouders pas in september vorig jaar.

Mariano García Calatayud

Vermist sinds: 19 maart 2022

Vermiste plaats: Cherson, Oblast Cherson

Mariano was een burger van Spanje. Toen hij werd ontvoerd door Russische militairen in het centrum van het bezette Cherson, was hij 74 jaar oud. Hij woonde al enkele jaren in Oekraïne voordat de volledige Russische invasie plaatsvond. Hij was een vrijwilliger, reisde vaak naar de frontlinie in het oosten van het land, bracht humanitaire hulp aan burgers en bezocht kindertehuizen.

“Mariano heeft een goed hart. Toen hij in 2014 hoorde over de oorlog in Oekraïne en het lijden van burgers, heeft hij alles achtergelaten en is hij hierheen gekomen om mensen te helpen,” zegt zijn burgerlijke vrouw Tetiana. Toen Cherson in 2022 werd bezet, nam Mariano samen met andere inwoners deel aan pro-Oekraïense bijeenkomsten in de hoop de bezetters te verdrijven. Op 19 maart 2022, na een van deze bijeenkomsten, keerde Mariano niet naar huis terug. “Hij belde me en vertelde me dat hij bij de poort was, maar toen ik naar beneden ging om hem binnen te laten, was er niemand meer,” voegt Tetiana toe. Mariano werd vastgehouden in Cherson en later overgebracht naar het bezette deel van de Krim, waar de Russen ook honderden Oekraïense burgers vasthouden.

Getuigen die erin slaagden te ontsnappen, zeggen dat Mariano’s gezondheid verslechterde tijdens zijn gevangenschap: zijn benen begonnen op te zwellen, hij kreeg een hartaanval, maar kreeg geen adequate medische zorg. De Russen hebben geen officiële aanklachten ingediend tegen de Spaanse burger, houden hem geïsoleerd, staan geen contact toe met zijn familie en laten geen advocaat toe. Mariano’s vrouw heeft contact opgenomen met de Spaanse regering, media, de wetshandhavingsorganen van Oekraïne en talloze verzoeken ingediend bij verschillende instanties op het grondgebied van de Russische Federatie en het bezette deel van de Krim, maar heeft nog steeds geen officiële uitleg ontvangen over de beschuldigingen tegen Mariano García Calatayud.

Vitali Profatilov

Vermist sinds: 12 april 2022

Vermiste plaats: Mariupol, Oblast Donetsk

Vitali Profatilov, 55 jaar oud, werkte als schoolbuschauffeur in de stad Novaia Buh in de regio Mykolayiv, in het zuiden van Oekraïne. Na het begin van de Russische invasie werd Vitali een van de chauffeurs die ermee instemden om gemobiliseerde militairen te vervoeren. Rusland viel Oekraïne binnen en begon gebieden te bezetten. Aanvankelijk werd hem verteld dat hij militairen naar Mykolayiv zou brengen. Maar vanwege gevechten was het onmogelijk om de stad te bereiken, dus werden de bussen omgeleid naar Mariupol, een stad aan de oevers van de Zee van Azov, die momenteel door Rusland wordt gecontroleerd. Daar bevonden civiele chauffeurs zich meteen in een omsingeling van Russische troepen en konden ze de stad niet verlaten.

Volgens Vitali’s vrouw, Olga Profatilova, verschuilden vier chauffeurs zich voor Russische bombardementen in de Ilyich-fabriek. Ondanks de beschietingen probeerde Vitali contact op te nemen met zijn familie vanuit de belegerde stad. Profatilov hield op met communiceren op 4 april 2022. En twee weken later vond zijn vrouw een video met Vitali – hij was een van de gevangenen in de Olenivka-gevangenis in Donetsk. “Er waren duizenden van hen, ze stonden op de binnenplaats van de gevangenis, en in de eerste rijen zag ik mijn man. Ik herkende hem aan zijn kleding. Hij was erg veranderd. Niet alle familieleden herkenden hem,” herinnert Olga zich. Olenivka is een van de plaatsen waar veel Oekraïense krijgsgevangenen en burgers worden vastgehouden. De meesten van hen worden van daaruit naar Rusland overgebracht.

Volgens onofficiële informatie werd Vitali ook naar Rusland gebracht, hij zou zich in de Kursk-gevangenis nr. 1 bevinden. En onlangs kregen familieleden informatie dat Profatilov en andere chauffeurs mogelijk in Mordovië worden vastgehouden.

Vitali had al ernstige gezondheidsproblemen met zijn lever en hart voordat de volledige invasie begon. Hij had een hartaanval gehad. Bovendien had hij jicht aan zijn voeten, de ziekte van Menière en was hij doof aan één oor. Eerder onderging hij maandelijks speciale behandeling. In welke toestand Vitali zich nu bevindt en of hij enige vorm van hulp krijgt in Russische gevangenschap, weet zijn familie niet.

Pavlo Zaporozhets

Vermist sinds: 9 mei 2022

Vermiste plaats: Cherson, Oblast Cherson

De 30-jarige advocaat Pavlo Zaporozhets uit Cherson werd op 9 mei 2022 door Russische militairen gearresteerd in Cherson. Daarvoor had hij bijna drie maanden in de bezette stad gewoond – op 24 februari begon Rusland een grootschalige invasie van Oekraïne. De man heeft ervaring in de Oekraïense strijdkrachten na 2014 en was recentelijk werkzaam bij de staatsbelastingdienst. Na de bezetting van Cherson begonnen de Russen razzia’s en huiszoekingen in de stad te houden om mensen op te sporen die militaire ervaring hadden. Voormalige militairen en hun families werden beschouwd als potentieel gevaarlijk voor Rusland en in staat tot verzet. Na de ontvoering van Pavlo werd hij vier maanden vastgehouden in een tijdelijke detentiecel in Cherson, waarna hij werd overgebracht naar SIZO 1 in Simferopol.

In het huis van de man werden huiszoekingen uitgevoerd en apparatuur in beslag genomen. In oktober 2022 werd Zaporozhets, samen met andere burgerlijke arrestanten, overgebracht naar SIZO 2. Pavlo’s zus, Marina, vertelt dat hij in de Krim werd geslagen, en in februari 2023 werd hij overgebracht naar Rostov aan de Don in Rusland. Daar begon het juridische proces – Zaporozhets werd beschuldigd van schending van artikel 361 van het Russische strafwetboek voor “het plannen van een terroristische daad” in Cherson. Pavlo’s familie heeft een klacht ingediend bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over zijn onwettige detentie en hoopt op bekendheid en reactie van internationale organisaties.

Nikita Buzinov

Vermist sinds: 4 maart 2022

Vermiste plaats: nederzetting Mykhailo-Kotsiubynske, Oblast Tsjernihiv

Toen de 25-jarige Nikita Buzinov in februari van vorig jaar vertrok uit de grote stad Tsjernihiv, in het noorden van Oekraïne, niet ver van de grens met Wit-Rusland, dacht hij dat hij veilig zou zijn. Op de vooravond viel de Russische Federatie Oekraïne binnen en bezette gebieden. In de eerste dagen verbleef de jongeman samen met zijn familie in het rustige dorp Mykhailo-Kotsiubynske, op ongeveer 20 kilometer van de stad. Maar de rust duurde niet lang, want de Russen bereikten ook dat dorp en bezetten het. Toen de Oekraïense strijdkrachten enkele vijandelijke colonnes vernietigden, begonnen de bezetters vreedzame burgers te ontvoeren – ze zochten naar degenen die contact hadden met de Oekraïense militairen.

Nikita werkte als gewone chauffeur en had geen enkele band met het leger. Hij had dus niet verwacht dat de Russische soldaten interesse zouden hebben in zijn familie. Maar op 4 maart kwamen vijandelijke militairen naar het huis van de Buzinovs.

De hele familie was thuis: moeder en oom, broer en ook Nikita’s verloofde, Katerina. Ze werden naar buiten gebracht en hun telefoons werden afgenomen. En toen begon de verschrikking. Nikita werd uitgekleed om te controleren of er tatoeages en sporen van wapens op zijn lichaam waren. De soldaten hielden wapens tegen hem en zijn broer. Ze schreeuwden dat ze kaarten hadden gevonden in de broer zijn telefoon. Nikita zelf werd beschuldigd van het doorgeven van gegevens. Om mensen bang te maken, simuleerden de Russen zelfs een executie: ze namen Nikita mee naar de schuur en begonnen te schieten. De moeder van de jongen doorstond een hel, want ze wist niet of haar kind nog in leven was.

Later dwongen ze Nikita op zijn knieën naast zijn verloofde Katerina. Ook haar werd een wapen opgelegd. Ze werden psychologisch onder druk gezet en bedreigd dat ze hun geliefde voor de ogen van Katerina zouden doden.

Uiteindelijk vertrokken de militairen, maar ze namen Nikita mee. Zijn familie had geen idee waar ze hem moesten zoeken. Ze hoopten dat de jongen de volgende dag zou terugkeren, maar de tijd verstreek en er was geen enkel nieuws over hun zoon en geliefde.
Na de bevrijding van het dorp hoorde de familie Buzinov dat een lokale bewoner, die ook op 4 maart door de Russen was ontvoerd, gemarteld was en uiteindelijk een schot in het hoofd kreeg na dagen van mishandeling. Iedereen was bang dat hetzelfde lot Nikita zou treffen. De moeder gaf DNA-monsters af. Maanden gingen voorbij, maar er waren geen overeenkomsten en geen spoor van de jongen. Hij was niet onder de doden.

Uiteindelijk, negen maanden na de ontvoering, kwam het bericht dat hij zich in het Russische Belgorod zou kunnen bevinden. De advocaat die door de familie was ingehuurd, ging naar de stad, maar kreeg te horen dat Nikita Buzinov niet in het Belgorod-gevangenis zat. Later kwam er een ander bericht: een persoon met dezelfde naam “ontsnapte” uit de plaatselijke gevangenis.

Dus de familie hoopt dat de jongeman nog steeds in leven is en ergens in Russische detentie wordt vastgehouden. En op een dag zal hij eindelijk naar huis terugkeren.

In welk land u zich ook bevindt, schrijf een brief naar de dichtstbijzijnde Russische ambassade met de onmiddellijke eis Oekraïense burgers te vinden en vrij te laten – allemaal tegelijk of de specifieke persoon waar we het over hebben. Uw stem kan doorslaggevend zijn in dit proces van terugkeer van burgers naar huis en naar een normaal leven. Dankzij uw acties en bewust burgerschap zullen we de druk op de Russische Federatie kunnen vergroten en degenen kunnen helpen die onze steun het meest nodig hebben.

Stuur vandaag nog een brief en help de gevangenen thuis te brengen!