Oleksandr Strogan

Datum van de vermissing: 11 augustus 2022

Plaats van de vermissing: Cherson

Oleksandr Strogan, een 49-jarige vrachtwagenchauffeur uit Chornobayivka, regio Cherson, werd meer dan een jaar geleden, in augustus 2022, ontvoerd. Ten tijde van het begin van de grootschalige invasie was de man op reis naar het buitenland. Toen hij hoorde dat Russische troepen Oekraïne waren binnengevallen, keerde hij terug naar huis. Het bezette Chornobayivka was een cruciale nederzetting voor het Russische leger, omdat daar het vliegveld lag. Vijandelijke posities in de buurt van Chornobayivka werden vaak en nauwkeurig beschoten door de strijdkrachten van Oekraïne. Daarom zochten de bezetters naar artilleriewaarnemers onder de lokale bewoners, voerden huiszoekingen uit en hielden burgers vast.

Op 10 augustus kwam het Russische leger naar het huis van de Strogans en ontvoerde Olga, de vrouw van Oleksandr Strogan. Zij werd naar een detentiecentrum in Cherson gebracht. Toen Oleksandr erachter kwam waar Olga werd vastgehouden, ging hij haar halen, maar hij werd ook vastgehouden. Olga werd snel vrijgelaten. Sindsdien is de vrouw op zoek naar haar man. Het is bekend dat het Russische leger, voordat het zich in oktober 2022 terugtrok van de rechteroever van de Cherson-regio, enkele burgers meenam. Oleksandr Strogan was een van hen. Zijn familieleden weten niet waar hij nu wordt vastgehouden. De man lijdt aan epilepsie; hij heeft voortdurend toezicht van een arts nodig.

Volodymyr Androsovitsj

Datum van de vermissing: 12 april 2022

Plaats van de vermissing: stad Marioepol, regio Donetsk

Volodymyr Androsovitsj uit het dorp Ulyanivka, regio Mykolaiv, was al 62 jaar geworden in Russische gevangenschap. De man werkte als schoolbuschauffeur. Aan het begin van de grootschalige invasie kreeg hij een telefoontje van de schooldirecteur die vroeg hem de vluchtelingen uit de stad Bashtanka te halen. Toen Volodymyr arriveerde, kreeg hij een nieuwe taak: gemobiliseerde strijders naar Marioepol brengen, waar al hevige gevechten plaatsvonden.

Nadat de man Marioepol was binnengekomen, sloten de Russen de stad af. Hij kon niet ontsnappen aan de omsingeling. Samen met andere chauffeurs wachtte hij op de humanitaire corridor. Volgens zijn dochter Ludmila wilde haar vader niet alleen zichzelf redden, maar ook de burgers helpen die in Marioepol waren achtergebleven onder Russisch vuur.

De chauffeurs vonden onderdak in de Hoogovens en Staalfabriek “MMK Iljitsja”, die ook onder vuur werd genomen door de Russen. Volodymyr probeerde altijd contact te houden met zijn familie. Dochter Lyudmyla zegt dat haar vader op 4 april 2022 voor de laatste keer belde. De familie hoorde via propagandakanalen dat Volodymyr Androsovitsj gevangen was genomen. Half april werd er een interview uitgezonden op de Russische televisie: Androsovitsj en verschillende chauffeurs vertelden hoe ze in Mariupol terecht waren gekomen. Lyudmyla zag andere propagandavideo’s met haar vader. “In de laatste film, waar hij werd gefilmd, is het erg pijnlijk om naar hem te kijken; hij is veel afgevallen. Vóór deze gebeurtenissen woog mijn vader 90 kilogram,” zegt de dochter.

Tijdens zijn gevangenschap ontving het gezin geen enkel telefoontje of brief van Volodymyr. Ze weten alleen dat hij in het voorjaar van 2022 in Olenivka in de regio Donetsk was. In mei van datzelfde jaar werd hij naar een onbekende bestemming overgebracht.

Andriy Garasymenko

Datum van de vermissing: 25 maart 2022

Plaats van de vermissing: dorp Novoukrainske, regio Tsjernihiv

Vóór de grootschalige invasie van Rusland woonden Andriy Garasymenko en zijn vrouw Natalya in het dorp Novoukrainske in de oblast Tsjernihiv, een regio in het noorden van Oekraïne, grenzend aan Rusland. Het echtpaar kreeg twee dochters. Andriy werkte als voorman bij het gasvoorzieningsbedrijf, runde een huishouden en had vee.

Op 24 februari reed een colonne Russische tanks door Novoukrainske; de gevechten om Tsjernihiv begonnen en granaten explodeerden voortdurend in de buurt. In maart zat het gezin bijna de hele tijd in de kelder, schuilend voor beschietingen.

Op 25 maart braken mensen in uniform, gewapend met aanvalsgeweren, binnen in de woning van de Garasymenko’s. Vrouw Natalia herinnert zich dat er zoveel Russische soldaten waren, het leek alsof ze een bekende terrorist kwamen arresteren. Ze zag mensen in een specifiek uniform; bijna allemaal hadden ze bivakmutsen op hun gezicht.

“Waarschijnlijk was het de militaire politie of de FSB, de Federale Veiligheidsdienst van de Russische Federatie,” meent Natalia. Het gezin werd ongeveer een uur ondervraagd. Tegelijkertijd doorzochten de Russen het huis: ze namen documenten, mobiele telefoons, een tablet, een systeemeenheid van een computer, flashdrives, zaklampen en een wifi-router mee.

Na de zoektocht kwamen ze bij elkaar en vertrokken weer. Ze namen Garasymenko mee in een gepantserde personeelsdrager. Natalia besloot dat Andriy naar het dorp Vyshneve bij Novoukrainske werd gebracht. Ze ging er twee keer heen om meer te weten te komen over het lot van haar man. Tijdens de tweede reis op 28 maart vertelde een Russische soldaat haar dat de gevangenen naar een onbekende bestemming waren gebracht. Bijna twee maanden lang was er geen nieuws over het lot van de ontvoerden. De familie wist niet of hij nog leefde. Natalia kreeg foto’s te zien van burgers die door de Russen waren gemarteld en in Vyshneve waren gevonden. Haar man behoorde niet tot de doden. Uiteindelijk werd hij in Rusland gevonden. De getuige, die na de uitwisseling naar huis terugkeerde, zei dat hij Garasymenko in het Koersk detentiecentrum, Rusland, had gezien. “Hij vertelde niet alles, maar ik begreep dat Andriy zwaar geslagen was. Hij vroeg om het nieuws over te brengen dat hij nog leeft. Het was op 22 mei 2022″, herinnert Natalia zich.”

Eind december 2022 kregen de nabestaanden het volgende nieuws. Een Oekraïner die na de uitwisseling terugkeerde, zei dat hij Garasymenko had gezien in de Tula Correctionele Kolonie nr. 1 in de stad Donskoy. In de zomer van 2023 kwam er nieuwe informatie van familieleden van andere gevangenen: Andriy werd overgebracht naar de Polyana-kolonie in de Republiek Mordovië van de Russische Federatie. Garasymenko heeft problemen met zijn nieren; eind februari 2022 stond er een geplande operatie gepland om stenen te verwijderen. Vanwege het begin van de grootschalige invasie kon hij het ziekenhuis in Tsjernihiv niet bereiken. De familie weet niet of hij enige behandeling krijgt in de Russische gevangenis.

Ivan Honchar

Datum van de vermissing: 9 april 2022

Plaats van de vermissing: grens met Rusland nabij de stad Novoazovsk, regio Donetsk

Toen de Russische invasie begon, woonde Ivan Gonchar in Marioepol, een stad aan de kust van de Zee van Azov. De man had daar een succesvol bedrijf: hij was eigenaar van een merkkleding- en schoenenwinkel.

Vanaf de eerste dagen van de grootschalige oorlog begon Rusland Marioepol te beschieten. Ivan verstopte zich samen met zijn vriendin en moeder in een privéhuis. Al snel werd dat huis geraakt door een Russische raket, maar Ivan en zijn gezin overleefden op miraculeuze wijze. Ze verhuisden naar een grote schuilkelder in de buurt van het Azovstal-stadion, waar ongeveer 150 stadsgenoten schuilden. Op 5 april 2022 overleefde de schuilkelder echter ook niet: er brak brand uit nadat deze werd geraakt, de kamer vulde zich met rook. Burgers werden midden in de nacht gedwongen naar buiten te gaan, terwijl de Russische bezetters de stad bleven bestoken.

Ivan en zijn familie zochten naar een schuilplaats aan de kust. Het Russische leger stuurde hen uiteindelijk naar de grens van de Russische Federatie. Volgens Ivans broer, Ilya, begonnen Tsjetsjeense soldaten van het Russische leger Ivan lastig te vallen en beschuldigden hem ervan tot het Oekraïense leger te behoren. “Ivan liet zijn baard staan en kreeg een sportieve uitstraling, hoewel hij nooit in het leger heeft gediend”, vertelt Ilya.

Op 9 april besloten Ivan, zijn moeder en zijn vriendin de Russische grens over te steken, in de hoop Oekraïne via Rusland, Georgië en Europa te bereiken. Maar Ivan verdween bij de grens. Los van andere familieleden werd hij naar een van de kamers geroepen. Dat was de laatste keer dat de familie hem zag.

Maandenlang was er geen nieuws over hem. Pas in het najaar van 2022 bevestigde het Ministerie van Defensie van de Russische Federatie dat Ivan Honchar werd vastgehouden omdat hij zich verzette tegen de zogenaamde speciale militaire operatie. In februari 2023 meldde een vrijgelaten gevangene dat Ivan werd vastgehouden in Taganrog, Rusland, en later werd overgebracht naar de stad Kamensk-Shakhtynskyi. Volgens deze voormalige gevangene, met wie Ilya sprak, wordt daar psychologisch en fysiek geweld tegen gevangenen gebruikt. In het bijzonder in Kamensk-Shakhtynsk worden honden op hen afgestuurd, worden stenen naar hen gegooid en worden ze geëlektrocuteerd met een elektroschokwapen.

Iryna Horobtsova

Datum van de vermissing: 13 mei 2022

Plaats van de vermissing: Cherson stad

Iryna Horobtsova, een inwoner van Cherson, werd op haar verjaardag, 13 mei 2022, ontvoerd. Ze was toen 37 jaar oud. Zes gemaskerde Russische soldaten drongen haar appartement binnen en begonnen een huiszoeking. Iryna’s ouders waren erg bang. Haar moeder huilde, terwijl de bezetters de vrouw opsloegen in de keuken. Nadat ze het huis doorzocht hadden, vertrokken de Russen en namen Iryna mee.

Voor de bezetting leidde Horobtsova een succesvol leven in Cherson: ze werkte in een IT-bedrijf en studeerde om psycholoog te worden. De vrouw hield van reizen, zwemmen en mensen helpen. Toen de Russen de stad bezetten, vervoerde Iryna dokters die in de buitenwijken woonden naar hun werk en zamelde geld in voor het plaatselijke bloedtransfusiecentrum. Ze ging ook naar betogingen tegen de bezetting en schroomde niet om een pro-Oekraïens standpunt te uiten.

Horobtsova werd ontvoerd uit het appartement van haar ouders, waarvan de ramen uitkeken op de Chornobayivka luchthaven. Het was op deze luchthaven dat de Russen hun uitrusting en personeel stationeerden, en de Oekraïense troepen slaagden er meerdere keren in hen met succes aan te vallen. Na weer een succesvolle treffer begon het Russische leger de lokale bevolking te ontvoeren, omdat ze vermoedden dat ze het vuur aanpasten. Een van de slachtoffers was Iryna Horobtsova.

De volgende dag na de ontvoering gingen haar ouders naar het voorlopige hechteniscentrum van Cherson om hun dochter schone kleren te geven. Maar de bezetters weigerden hun spullen en voedsel over te dragen. Ouders probeerden dagelijks een ontmoeting met Iryna te regelen, maar tevergeefs. Na enige tijd meldde het voorlopige hechteniscentrum dat Horobtsova niet meer aanwezig was. De vrouw was naar de tijdelijk bezette Krim gebracht. Haar ouders gingen haar zoeken in het voorlopige hechteniscentrum van Simferopol, maar niemand wilde daar met hen praten. Familieleden huurden een advocaat in op de Krim. Toen ontdekte hij dat Iryna inderdaad naar het voorlopige hechteniscentrum van Simferopol was gebracht, waar haar vingerafdrukken werden genomen. Momenteel wordt ze naar verluidt vastgehouden in Sebastopol.

Ihor Palamarchuk

Datum van de vermissing: 16 augustus 2022

Plaats van de vermissing: dorp Bilozerka, regio Cherson

Ihor Palamarchuk is een ondernemer uit het dorp Bilozerka in de regio Cherson. Na de bezetting besloot hij zijn vrouw te evacueren terwijl hij thuis bleef. In juni 2022 werd de man voor het eerst aangehouden. “Het Russische leger heeft een martelkamer opgezet in de gebouwen van het plaatselijke Openbaar Ministerie-kantoor waar Igor naartoe werd gebracht. Daar werd de man geslagen en vier keer naar het veld gebracht waar een executie door een nekschot werd gesimuleerd. Op het moment van zijn detentie was hij 52 jaar oud en zag er voor zijn leeftijd uit. Maar toen hij tien dagen later werd vrijgelaten, leek hij op een oude grootvader,” zegt Ljoebov, de vrouw van Ihor.

Palamarchuk vertelde haar dat burgers werden gemarteld met elektrische stroom, en hij hoorde voortdurend geschreeuw in de kamer. Ze hadden nauwelijks voeding: in plaats van voedsel werd brood op de grond gegooid. Palamarchuk werd op 16 augustus 2022 voor de tweede keer ontvoerd. Zijn lot was lange tijd onbekend. Nadat het dorp in het najaar van 2022 werd bevrijd, probeerden zijn familieleden te achterhalen waar hij naartoe was verdwenen, maar niemand wist iets. Op een dag zag Ljoebov Palamarchuk in een uitgeputte man die op Ihor leek in een Russisch nieuwsbericht over gevangengenomen Oekraïners. MIHR trof een krijgsgevangene aan die was vrijgelaten als gevolg van een uitwisseling, die bevestigde dat hij Ihor Palamarchuk had gezien in een van de voorlopige hechteniscentra op het grondgebied van de Russische Federatie. Daar worden krijgsgevangenen en Oekraïense burgers vastgehouden. De detentieomstandigheden zijn verschrikkelijk: gevangenen worden vaak geslagen en krijgen geen medische zorg. De familie van Ihor Palamarchuk heeft geen officiële bevestiging ontvangen over waarom en waar Rusland hem een jaar vasthoudt.

Volodymyr Mykolaenko

Datum van de ontvoering: 18 april 2022

Plaats van de ontvoering: Cherson

Van 2014 tot 2020 was Volodymyr Mykolaenko burgemeester van de stad Cherson, een regionaal centrum in het zuiden van Oekraïne. Sinds het begin van de bezetting heeft de 62-jarige Mykolaenko zijn geboortestad niet verlaten. De Russen probeerden de man herhaaldelijk tot medewerking te dwingen, maar hij weigerde resoluut. Op 18 april verdween Volodymyr: hij verliet het huis en keerde niet terug.

De voormalige burgemeester van Kherson werd een van de tientallen lokale bewoners die in het voorjaar van 2022 werden ontvoerd. Voor het grootste deel waren deze mensen betrokken bij de verdediging van de stad, of degenen die Oekraïne ondanks de bezetting openlijk steunden. Al snel brachten de Russen een propagandavideo met Mykolaenko uit, maar zelfs in gevangenschap gedroeg de man zich waardig en gaf hij zijn pro-Oekraïense positie niet op.

Begin mei doorzochten de bezetters het appartement van Mykolayenko, evenals het appartement van zijn dochter. Toen zag zijn vrouw Maryna Volodymyr voor de laatste keer. “Twee auto’s met de letters “Z” arriveerden. In de ene zaten soldaten, in de andere zaten mannen in zwarte uniformen. Ik denk dat het agenten van FSB, Federale Veiligheidsdienst van de Russische Federatie waren. Mijn man zat bij hen in de auto. Toen hij naar buiten kwam, zei ik tegen hem: “Vertel me alles.” Hij zegt: “Vertel iedereen dat ik heel veel van jullie hou”, herinnert Marina zich. De huiszoeking zelf veranderde volgens de vrouw in een gewone beroving. De Russen namen alles mee wat ze zagen: routers, parfums, alcohol, paddenstoelen en koffie.

Aanvankelijk werd de voormalige burgemeester vastgehouden in de gebouwen van het politiebureau van Kherson, waar gevangenen op brute wijze werden gemarteld. Later werd de man overgebracht naar de bezette Krim. En na enige tijd – naar het grondgebied van de Russische Federatie.

Volodymyr’s nichtje Hanna zei dat de familie stukje bij beetje informatie verzamelt over de verblijfplaats van Mykolayenko van Oekraïners die uit gevangenschap zijn vrijgelaten. Zij vertelt dat de oom verschillende keren van kolonie naar kolonie werd vervoerd. De omstandigheden van zijn verblijf veranderen dus voortdurend. Volodymyr heeft gezondheidsproblemen: zijn man heeft hoge bloeddruk en rugpijn. Tijdens de huiszoeking afgelopen voorjaar mocht hij een paar medicijnen meenemen. Maar ze zouden voor een lange tijd niet genoeg zijn. Familieleden weten niet of Mykolaenko in de Russische gevangenis medische zorg krijgt.

Gedurende de hele periode van gevangenschap ontving het gezin slechts één keer een brief van Volodymyr – het gebeurde in augustus vorig jaar. Sindsdien is er geen nieuws meer van hem.

Oleksandr & Iryna Levchenko

Datum van de ontvoering: 6 mei 2023

Plaats van de ontvoering: Melitopol

Het 62-jarige echtpaar Iryna en Oleksandr Levchenko werd door de Russen ontvoerd in het voorjaar van 2023. Melitopol, een stad in het zuiden van Oekraïne, was destijds al ruim een ​​jaar bezet na het begin van een grootschalige invasie van de Russische Federatie. Met de komst van de Russen wilde het echtpaar Levchenko hun huis niet verlaten. Ze waren er zeker van dat de bezetters niet geïnteresseerd zijn in gewone gepensioneerden, dus het Russische leger zal hen niet aanraken.

Vroeger werkte Iryna als journalist, maar sinds haar pensionering hield ze zich niet langer bezig met professionele activiteiten. Volgens Iryna Levchenko’s zus Olena verdween het stel op 6 mei: toen stopten ze met communiceren. Bovendien zag een wederzijdse vriend vrouw Iryna die dag op straat, omringd door Russische soldaten.

De zus gaat er dus vanuit dat de bezetters om de een of andere reden het Levchenko-stel niet mochten en dat ze hen midden in de stad hebben gegrepen. Wat er daarna met de echtgenoten gebeurde, is vrijwel onbekend. Volgens Olena kon Oleksandr het briefje afleveren vanuit de gevangenis in Melitopol. Hij schreef dat hij in onmenselijke omstandigheden leeft, op een betonnen vloer slaapt en bijna geen eten heeft. Daarna bracht een kennis eten en kleding voor Alexander, maar de Russen wilden de goederen niet aanvaarden.

Vrienden van het Levchenko-echtpaar probeerden ook meer te weten te komen over hun lot in de bezetting van “wetshandhavingsinstanties”, maar daar meldden ze dat informatie alleen aan familieleden zou worden verstrekt. Maar alle familieleden, in het bijzonder de zus van Olena, verlieten het bezette Melitopol. Momenteel beschikken de familieleden dus over vrij globale informatie over de ontvoerden. Het is bekend dat Oleksandr naar verluidt nog steeds wordt vastgehouden in Melitopol en wordt beschuldigd van “terrorisme”. Het is momenteel niet bekend waar zijn vrouw Irina wordt vastgehouden.

Serhiy Leibak

Datum van de ontvoering: 19 maart 2022

Plaats van de ontvoering: Kinburn-spit, regio Mykolaiv

De 35-jarige Serhiy Leibak werd door de Russen gevangengenomen nadat ze zijn geboorteland Kinburn Spit, een beschermd natuurgebied in het zuiden van Oekraïne, hadden bezet na het begin van een grootschalige invasie. Vóór de grootschalige oorlog woonde Serhiy in het dorp Pokrovske met zijn vrouw Khrystyna en twee kinderen. Hij werkte als inspecteur voor natuurbescherming in het Nationaal Park “Biloberezhya van Svyatoslav”. Op 19 maart 2022, toen Serhiy aan het werk was, kwamen de Russen naar hem toe. De vrouw suggereert dat de bezetters mogelijk geïnteresseerd waren in de pick-up trucks van de natuurinspecteurs, omdat deze auto’s geschikt waren voor het vervoer van militaire vracht.

Na de verdwijning van haar echtgenoot had Khrystyna geen enkele informatie over de vraag of hij nog leefde of waar hij was. Zij en haar kleine kinderen moesten tijdens een storm op zee alleen in een klein bootje vluchten voor de Russische bezetting.

Elke dag bekeek Khrystyna honderden foto’s van gevangenen die ze op internet vond, om er een bekend gezicht tussen te vinden. Pas in september 2022 slaagde de vrouw erin een foto van de ontvoerde echtgenoot te vinden. “Serhiy zag er verschrikkelijk uit, hij had blauwe plekken op zijn gezicht en een gewonde blauwe hand, waarmee hij een bordje met zijn naam erop vasthield”, herinnert Khrystyna zich. Ze vond mensen die Serhiy zagen in het voorlopige hechteniscentrum op de Krim. Later hoorde ik dat Leibak was overgebracht naar het voorlopige hechteniscentrum in Taganrog. En later vertelde de oekraïense soldaat die bij ruil werd vrijgelaten aan Khrystyna dat hij tot 16 februari 2023 samen met haar man in het voorlopige hechteniscentrum van de Russische stad Ryazhsk, in de regio Ryazan, zat. Volgens de soldaat worden daar samen met het leger burgergevangenen vastgehouden. De cellen zijn overvol, de gijzelaars worden slecht gevoed en vaak gemarteld. Bovendien hebben noch advocaten, noch vertegenwoordigers van het Internationale Comité van het Rode Kruis geen toegang tot Oekraïense gevangenen.

Dmytro Chylyuk

Datum van de vermissing: 3 maart 2022

Plaats van de vermissing: dorp Kozarovychy, regio Kiev

De journalist van een van de grootste Oekraïense persbureaus, UNIAN, Dmytro Chylyuk, werd in maart vorig jaar door het Russische leger ontvoerd nabij zijn huis in het dorp Kozarovychi bij Kiev.

Na het begin van de grootschalige invasie kon Dmytro niet naar een veiliger plek vertrekken, omdat hij voor zijn bejaarde ouders zorgde. Op 1 maart 2022 was het dorp bezet en werd het simpelweg onmogelijk om de nederzetting te verlaten.

Vrijwel onmiddellijk doorzochten de Russen het huis van de journalist, en toen vloog een granaat zijn appartement binnen, waardoor het huis gedeeltelijk werd verwoest. Daarom trok het gezin bij de buren in. Op 3 maart besloten Dmytro en zijn vader nog eens naar hun huis te kijken om de schade op te nemen. Ze kwamen er echter niet: Russische soldaten kwamen hen midden op straat tegen.

Dmytro’s vader, Vasyl Chylyuk, herinnert zich deze gebeurtenissen als volgt: “Ze begonnen te schreeuwen:” Handen omhoog! Liggen!” Ze zetten ons op de grond, fouilleerden ons, trokken onze laarzen uit, schoten Dima zelfs onder het oor, en toen pakten ze ons op, zetten onze jassen op ons hoofd en leidden ons weg.”

Beide mannen werden vastgehouden in de regio Kiev en werden verschillende keren van plaats naar plaats vervoerd. Uiteindelijk werd Vasyl Chylyuk op 11 maart vrijgelaten en werd Dmytro naar Rusland gebracht. Zoals de journalisten van de internationale organisatie “Reporters without Borders” tijdens het onderzoek ontdekten, werd de journalist eerst vastgehouden in het voorlopige hechteniscentrum nr. 2 in de stad Novozybkov, in de regio Brjansk.

Volgens de getuigenis van een voormalige gevangene die door de Reporters werd geïnterviewd, ondervroegen speciale agenten van het voorlopige hechtenis centrum de journalist regelmatig over zijn activiteiten, waarbij ze hem beschuldigden van ‘Oekraïense propaganda en werk tegen Rusland’. Ook Dmytro Chylyuk werd meerdere malen verslagen.

Eind februari 2023 vertelde een bron in dit voorlopige detentiecentrum, die toegang heeft tot alle cellen van het oude gebouw, aan Reporters dat Chylyuk sinds begin 2023 niet meer in dit deel van de gevangenis had gezeten. Het is momenteel niet bekend of de journalist is overgebracht naar een ander gebouw van het voorlopige hechteniscentrum of uit de inrichting is gehaald.

Na de arrestatie van Dmytro ontvingen de ouders het enige nieuws van hem: een brief gedateerd 14 april 2022, waarin de zoon schreef dat hij nog levend en gezond was. Deze paar woorden, geschreven in het voorjaar, bereikten de ouders pas in september vorig jaar.