Mariano García Calatayud

Vermist sinds: 19 maart 2022

Vermiste plaats: Cherson, Oblast Cherson

Mariano was een burger van Spanje. Toen hij werd ontvoerd door Russische militairen in het centrum van het bezette Cherson, was hij 74 jaar oud. Hij woonde al enkele jaren in Oekraïne voordat de volledige Russische invasie plaatsvond. Hij was een vrijwilliger, reisde vaak naar de frontlinie in het oosten van het land, bracht humanitaire hulp aan burgers en bezocht kindertehuizen.

“Mariano heeft een goed hart. Toen hij in 2014 hoorde over de oorlog in Oekraïne en het lijden van burgers, heeft hij alles achtergelaten en is hij hierheen gekomen om mensen te helpen,” zegt zijn burgerlijke vrouw Tetiana. Toen Cherson in 2022 werd bezet, nam Mariano samen met andere inwoners deel aan pro-Oekraïense bijeenkomsten in de hoop de bezetters te verdrijven. Op 19 maart 2022, na een van deze bijeenkomsten, keerde Mariano niet naar huis terug. “Hij belde me en vertelde me dat hij bij de poort was, maar toen ik naar beneden ging om hem binnen te laten, was er niemand meer,” voegt Tetiana toe. Mariano werd vastgehouden in Cherson en later overgebracht naar het bezette deel van de Krim, waar de Russen ook honderden Oekraïense burgers vasthouden.

Getuigen die erin slaagden te ontsnappen, zeggen dat Mariano’s gezondheid verslechterde tijdens zijn gevangenschap: zijn benen begonnen op te zwellen, hij kreeg een hartaanval, maar kreeg geen adequate medische zorg. De Russen hebben geen officiële aanklachten ingediend tegen de Spaanse burger, houden hem geïsoleerd, staan geen contact toe met zijn familie en laten geen advocaat toe. Mariano’s vrouw heeft contact opgenomen met de Spaanse regering, media, de wetshandhavingsorganen van Oekraïne en talloze verzoeken ingediend bij verschillende instanties op het grondgebied van de Russische Federatie en het bezette deel van de Krim, maar heeft nog steeds geen officiële uitleg ontvangen over de beschuldigingen tegen Mariano García Calatayud.

Vitali Profatilov

Vermist sinds: 12 april 2022

Vermiste plaats: Mariupol, Oblast Donetsk

Vitali Profatilov, 55 jaar oud, werkte als schoolbuschauffeur in de stad Novaia Buh in de regio Mykolayiv, in het zuiden van Oekraïne. Na het begin van de Russische invasie werd Vitali een van de chauffeurs die ermee instemden om gemobiliseerde militairen te vervoeren. Rusland viel Oekraïne binnen en begon gebieden te bezetten. Aanvankelijk werd hem verteld dat hij militairen naar Mykolayiv zou brengen. Maar vanwege gevechten was het onmogelijk om de stad te bereiken, dus werden de bussen omgeleid naar Mariupol, een stad aan de oevers van de Zee van Azov, die momenteel door Rusland wordt gecontroleerd. Daar bevonden civiele chauffeurs zich meteen in een omsingeling van Russische troepen en konden ze de stad niet verlaten.

Volgens Vitali’s vrouw, Olga Profatilova, verschuilden vier chauffeurs zich voor Russische bombardementen in de Ilyich-fabriek. Ondanks de beschietingen probeerde Vitali contact op te nemen met zijn familie vanuit de belegerde stad. Profatilov hield op met communiceren op 4 april 2022. En twee weken later vond zijn vrouw een video met Vitali – hij was een van de gevangenen in de Olenivka-gevangenis in Donetsk. “Er waren duizenden van hen, ze stonden op de binnenplaats van de gevangenis, en in de eerste rijen zag ik mijn man. Ik herkende hem aan zijn kleding. Hij was erg veranderd. Niet alle familieleden herkenden hem,” herinnert Olga zich. Olenivka is een van de plaatsen waar veel Oekraïense krijgsgevangenen en burgers worden vastgehouden. De meesten van hen worden van daaruit naar Rusland overgebracht.

Volgens onofficiële informatie werd Vitali ook naar Rusland gebracht, hij zou zich in de Kursk-gevangenis nr. 1 bevinden. En onlangs kregen familieleden informatie dat Profatilov en andere chauffeurs mogelijk in Mordovië worden vastgehouden.

Vitali had al ernstige gezondheidsproblemen met zijn lever en hart voordat de volledige invasie begon. Hij had een hartaanval gehad. Bovendien had hij jicht aan zijn voeten, de ziekte van Menière en was hij doof aan één oor. Eerder onderging hij maandelijks speciale behandeling. In welke toestand Vitali zich nu bevindt en of hij enige vorm van hulp krijgt in Russische gevangenschap, weet zijn familie niet.

Pavlo Zaporozhets

Vermist sinds: 9 mei 2022

Vermiste plaats: Cherson, Oblast Cherson

De 30-jarige advocaat Pavlo Zaporozhets uit Cherson werd op 9 mei 2022 door Russische militairen gearresteerd in Cherson. Daarvoor had hij bijna drie maanden in de bezette stad gewoond – op 24 februari begon Rusland een grootschalige invasie van Oekraïne. De man heeft ervaring in de Oekraïense strijdkrachten na 2014 en was recentelijk werkzaam bij de staatsbelastingdienst. Na de bezetting van Cherson begonnen de Russen razzia’s en huiszoekingen in de stad te houden om mensen op te sporen die militaire ervaring hadden. Voormalige militairen en hun families werden beschouwd als potentieel gevaarlijk voor Rusland en in staat tot verzet. Na de ontvoering van Pavlo werd hij vier maanden vastgehouden in een tijdelijke detentiecel in Cherson, waarna hij werd overgebracht naar SIZO 1 in Simferopol.

In het huis van de man werden huiszoekingen uitgevoerd en apparatuur in beslag genomen. In oktober 2022 werd Zaporozhets, samen met andere burgerlijke arrestanten, overgebracht naar SIZO 2. Pavlo’s zus, Marina, vertelt dat hij in de Krim werd geslagen, en in februari 2023 werd hij overgebracht naar Rostov aan de Don in Rusland. Daar begon het juridische proces – Zaporozhets werd beschuldigd van schending van artikel 361 van het Russische strafwetboek voor “het plannen van een terroristische daad” in Cherson. Pavlo’s familie heeft een klacht ingediend bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over zijn onwettige detentie en hoopt op bekendheid en reactie van internationale organisaties.

Nikita Buzinov

Vermist sinds: 4 maart 2022

Vermiste plaats: nederzetting Mykhailo-Kotsiubynske, Oblast Tsjernihiv

Toen de 25-jarige Nikita Buzinov in februari van vorig jaar vertrok uit de grote stad Tsjernihiv, in het noorden van Oekraïne, niet ver van de grens met Wit-Rusland, dacht hij dat hij veilig zou zijn. Op de vooravond viel de Russische Federatie Oekraïne binnen en bezette gebieden. In de eerste dagen verbleef de jongeman samen met zijn familie in het rustige dorp Mykhailo-Kotsiubynske, op ongeveer 20 kilometer van de stad. Maar de rust duurde niet lang, want de Russen bereikten ook dat dorp en bezetten het. Toen de Oekraïense strijdkrachten enkele vijandelijke colonnes vernietigden, begonnen de bezetters vreedzame burgers te ontvoeren – ze zochten naar degenen die contact hadden met de Oekraïense militairen.

Nikita werkte als gewone chauffeur en had geen enkele band met het leger. Hij had dus niet verwacht dat de Russische soldaten interesse zouden hebben in zijn familie. Maar op 4 maart kwamen vijandelijke militairen naar het huis van de Buzinovs.

De hele familie was thuis: moeder en oom, broer en ook Nikita’s verloofde, Katerina. Ze werden naar buiten gebracht en hun telefoons werden afgenomen. En toen begon de verschrikking. Nikita werd uitgekleed om te controleren of er tatoeages en sporen van wapens op zijn lichaam waren. De soldaten hielden wapens tegen hem en zijn broer. Ze schreeuwden dat ze kaarten hadden gevonden in de broer zijn telefoon. Nikita zelf werd beschuldigd van het doorgeven van gegevens. Om mensen bang te maken, simuleerden de Russen zelfs een executie: ze namen Nikita mee naar de schuur en begonnen te schieten. De moeder van de jongen doorstond een hel, want ze wist niet of haar kind nog in leven was.

Later dwongen ze Nikita op zijn knieën naast zijn verloofde Katerina. Ook haar werd een wapen opgelegd. Ze werden psychologisch onder druk gezet en bedreigd dat ze hun geliefde voor de ogen van Katerina zouden doden.

Uiteindelijk vertrokken de militairen, maar ze namen Nikita mee. Zijn familie had geen idee waar ze hem moesten zoeken. Ze hoopten dat de jongen de volgende dag zou terugkeren, maar de tijd verstreek en er was geen enkel nieuws over hun zoon en geliefde.
Na de bevrijding van het dorp hoorde de familie Buzinov dat een lokale bewoner, die ook op 4 maart door de Russen was ontvoerd, gemarteld was en uiteindelijk een schot in het hoofd kreeg na dagen van mishandeling. Iedereen was bang dat hetzelfde lot Nikita zou treffen. De moeder gaf DNA-monsters af. Maanden gingen voorbij, maar er waren geen overeenkomsten en geen spoor van de jongen. Hij was niet onder de doden.

Uiteindelijk, negen maanden na de ontvoering, kwam het bericht dat hij zich in het Russische Belgorod zou kunnen bevinden. De advocaat die door de familie was ingehuurd, ging naar de stad, maar kreeg te horen dat Nikita Buzinov niet in het Belgorod-gevangenis zat. Later kwam er een ander bericht: een persoon met dezelfde naam “ontsnapte” uit de plaatselijke gevangenis.

Dus de familie hoopt dat de jongeman nog steeds in leven is en ergens in Russische detentie wordt vastgehouden. En op een dag zal hij eindelijk naar huis terugkeren.

In welk land u zich ook bevindt, schrijf een brief naar de dichtstbijzijnde Russische ambassade met de onmiddellijke eis Oekraïense burgers te vinden en vrij te laten – allemaal tegelijk of de specifieke persoon waar we het over hebben. Uw stem kan doorslaggevend zijn in dit proces van terugkeer van burgers naar huis en naar een normaal leven. Dankzij uw acties en bewust burgerschap zullen we de druk op de Russische Federatie kunnen vergroten en degenen kunnen helpen die onze steun het meest nodig hebben.

Stuur vandaag nog een brief en help de gevangenen thuis te brengen!

Serhii Sytnyk

Date of disappearance: March 16, 2022

Place of disappearance: Trostianets, Sumy region

At the time of his abduction by the Russian military, who had occupied the town of Trostyanets in Ukraine the day before, Ukrainian Serhii Sytnyk was 32 years old. No one knows for sure why he was captured. Perhaps because he was a hunter. The next day after his abduction, the Russians came to his home. They turned the house upside down and took everything in sight, including food and warm socks. Serhiy’s mother witnessed the search. She learned from conversations with the Russian military that her son was alive.

She went to the Trostianets railway station, where the Russians held Ukrainians, to look for Serhii. She walked with her hands up. There were a lot of Russian soldiers around, she says. It was very frightening. However, she did not give up trying to discover her son’s fate. Finally, one of the Russians said that Serhii was not at the station and advised her to look for him at the local police station. But there, the woman was also escorted away with nothing.

The family of the abducted man is sure that the Russians took him to the neighboring village of Boromlia because on April 4, 2022, after the de-occupation of the village, they found Serhii’s hunting license, bank cards, and work ID. After the Russians fled, his mother and sister were looking for their husband among the tortured people in the village. But Serhii was not among the dead either.

The head of the Boromlyanska community told the women that the Russians took many Ukrainian prisoners. Russians took them through the village of Krasnopillia toward the Russian border. Many of them are still being held in prisons on the territory of the Russian Federation.

Release Hostages: A Demand for Freedom Campaign — een campagne waarin de internationale gemeenschap wordt opgeroepen in actie te komen om oekraïense levens te redden en Oekraïners te helpen bevrijden die door de Russische Federatie zijn gegijzeld. We hebben dit platform gecreëerd om de aandacht van de wereld te vestigen op het probleem van de detentie van Oekraïense burgers door de Russische Federatie. Ze heeft ze ontvoerd en blijft ze ontvoeren in de bezette gebieden. We hebben het over gewone mensen – chauffeurs, artsen, leraren, journalisten en mensen van andere verschillende beroepen, leeftijd, geslacht, die de bezetting meestal niet steunden. Zelfs minderjarigen worden vastgehouden. Volgens het MIPL werden eind augustus 2023 1.122 burgers gegijzeld door de Russische Federatie. In feite kunnen er meerdere malen meer dergelijke gevallen zijn, aangezien de arrestaties doorgaan, zelfs terwijl u deze stuk leest. Detenties gebeuren zonder enige reden, zonder of uitleg, gedetineerden zelf, noch hun familieleden weten niet waarom ze in voorlopige hechtenis centrums en gevangenissen belanden.

Onze organisatie is erin geslaagd meer dan 80 actieve detentiecentra te vinden, zowel in het door Russen bezette gebied als op het grondgebied van de Russische Federatie. Daar worden mensen gemarteld en onder erbarmelijke omstandigheden vastgehouden. Er zijn gevallen van sterfgevallen in gevangenschap bekend. De Russische Federatie zwijgt over hen, omdat zij de namen verbergt van al degenen die zij vasthoudt, geen informatie verstrekt aan hun families, hen niet toestaat medische hulp te verlenen, een advocaat in te huren, een brief te schrijven of een uitzending uit te zenden. Zelfs het Internationale Comité van het Rode Kruis staat machteloos: Rusland verleent zijn vertegenwoordigers geen toegang tot plaatsen waar burgergijzelaars worden vastgehouden. We vertellen de verhalen van de gijzelaars en hun families, en samen met hen vragen we om hulp – om elk Oekraïens huis terug te brengen. Sluit je aan bij de Release Hostages: A Demand for Freedom-campagne en maak deel uit van deze belangrijke zaak.